Aplikacje to różne programy Genesys, które są uruchomione w centrum obsługi. Rozróżnia się dwa typy aplikacji: aplikacje z graficznym interfejsem użytkownika (GUI) oraz aplikacje demony. Aplikacje demony to serwery obsługujące inne aplikacje.
Każde wystąpienie demona należy oddzielnie zarejestrować. Serwer konfiguracji nie zezwala na jednoczesne nawiązanie połączenia z dwoma demonami o takiej samej nazwie. Z drugiej strony jeden obiekt w bazie danych konfiguracji może reprezentować dowolną liczbę aplikacji GUI tego samego typu i z takimi samymi parametrami konfiguracji.
Aplikacje dostępne w środowisku znajdują się na liście Aplikacje. Są posortowane w hierarchii według dzierżawców, jednostek konfiguracji, lokacji i folderów. Aby wyświetlić obiekty z konkretnej hierarchii, należy wybrać typ hierarchii z menu rozwijanego powyżej listy.
Ważne
Wyłączone aplikacje są na liście wyświetlane szarym kolorem (są wyszarzone).
W składniku Configuration Manager są uwzględniane ustawienia uprawnień dzierżawy. Dostęp jest możliwy tylko do tych obiektów, względem których przypisano uprawnienia dostępu.
Zawartość listy można filtrować na dwa sposoby:
Wpisz nazwę lub fragment nazwy obiektu w polu Szybki filtr.
Kliknij ikonę kostki, aby otworzyć panel filtru Katalog dzierżawców. W tym panelu kliknij
dzierżawcę, którego chcesz wybrać. Użyj pola Szybki filtr w tym panelu, aby odfiltrować listę dzierżawców.
Elementy listy można sortować, klikając nagłówki kolumn. Ponowne kliknięcie nagłówka kolumny powoduje odwrócenie kolejności sortowania. Kolumny można dodawać i usuwać przy użyciu przycisku Wybierz kolumny.
Aby jednocześnie zaznaczyć lub usunąć zaznaczenie wielu obiektów, kliknij opcję Wybierz.
Aby utworzyć nowy obiekt typu Aplikacja, kliknij przycisk Nowy. Aby wyświetlić lub edytować szczegóły istniejącego obiektu, kliknij nazwę obiektu lub kliknij pole wyboru obok obiektu, a następnie opcję Edytuj.
Aby usunąć co najmniej jeden obiekt, należy zaznaczyć pole wyboru obok obiektu na liście i kliknąć przycisk Usuń. Można również usuwać pojedyncze obiekty, klikając obiekt, a następnie przycisk Usuń.
Można również kliknąć przycisk Więcej, aby wykonać następujące zadania:
Wprowadź poniższe informacje. W przypadku niektórych pól można ręcznie wprowadzić nazwę wartości lub kliknąć przycisk Przeglądaj, aby wybrać wartość z listy:
Nazwa — nazwa aplikacji. Należy określić wartość tej właściwości. Ta wartość musi być unikatowa w ramach bazy danych konfiguracji. Genesys nie zaleca używania symboli (w tym pojedynczych i podwójnych cudzysłowów) w nazwach aplikacji, gdyż może to skutkować nieprawidłowym działaniem aplikacji.
Szablon — szablon, na którym jest oparta aplikacja. Ta wartość jest ustawiana automatycznie po wybraniu szablonu aplikacji.
Typ — typ aplikacji. Ta wartość jest ustawiana automatycznie na podstawie wybranego szablonu aplikacji.
Typ składnika — określa szczegółowe przeznaczenie obiektu Aplikacja w bieżącej konfiguracji. W tym polu należy pozostawić wartość domyślną (Nieznany), chyba że w dokumentacji do aplikacji znajduje się polecenie wpisania konkretnej wartości. To pole jest wyświetlane tylko w przypadku aplikacji demonów.
Wersja — wersja aplikacji. Ta wartość jest ustawiana automatycznie na podstawie wybranej wersji szablonu aplikacji.
Jest serwerem aplikacji — to pole jest zaznaczone w przypadku wszystkich aplikacji demonów oraz puste w przypadku wszystkich aplikacji GUI. Jest ustawiane automatycznie na podstawie wartości z pola Typ.
Dzierżawca — w środowisku z wieloma dzierżawcami jest to dzierżawca, do którego należy obiekt. Ta wartość jest automatycznie ustawiana na dzierżawcę, którego określono w polu Katalog dzierżawców na liście obiektów.
Stan włączony — gdy to pole jest zaznaczone, informuje, że obiekt znajduje się w zwykłym stanie roboczym i może być używany bez żadnych ograniczeń.
Poniższe pola dotyczą tylko aplikacji typu demon, a nie aplikacji GUI:
Katalog roboczy — pełna ścieżka do katalogu, w którym zainstalowano aplikację. To pole jest obowiązkowe. Firma Genesys zaleca, aby podczas tworzenia nowej aplikacji wstawić w tym polu kropkę (.). Ścieżka zostanie wypełniona automatycznie po zainstalowaniu nowej aplikacji i nawiązaniu przez nią połączenia ze składnikiem Configuration Server.
Wiersz polecenia — wiersz polecenia umożliwiający uruchomienie tej aplikacji, informujący o nazwie pliku wykonywalnego aplikacji. To pole jest obowiązkowe. Firma Genesys zaleca, aby podczas tworzenia nowej aplikacji wstawić w tym polu kropkę (.). Wiersz polecenia zostanie wypełniony automatycznie po zainstalowaniu nowej aplikacji i nawiązaniu przez nią połączenia ze składnikiem Configuration Server.
Argumenty wiersza polecenia — dodatkowe parametry wiersza polecenia używanego do uruchamiania tej aplikacji. Firma Genesys zaleca, aby podczas tworzenia nowej aplikacji pozostawić to pole puste. Wszystkie argumenty zostaną dodane automatycznie po zainstalowaniu nowej aplikacji i nawiązaniu przez nią połączenia ze składnikiem Configuration Server.
Limit czasu uruchomienia — wyrażony w sekundach przedział czasu, przez jaki warstwa zarządzania oczekuje na uruchomienie aplikacji. Jeśli aplikacje skonfigurowano z opcją konfiguracji automatycznego uruchamiania ustawioną na prawda, jest to czas, przez jaki składnik Solution Control Server powinien czekać na włączenie tej aplikacji po zainicjowaniu lub ponownym uruchomieniu systemu. To pole jest obowiązkowe.
Limit czasu zamknięcia — wyrażony w sekundach przedział czasu, przez jaki warstwa zarządzania oczekuje na zamknięcie aplikacji. To pole jest obowiązkowe.
Automatyczne ponowne uruchomienie — informuje, czy warstwa zarządzania automatycznie ponownie uruchamia aplikacje po jej nieoczekiwanym zamknięciu.
Host — komputer-host, na którym jest uruchomiona aplikacja.
Ważne
W celu obsługi różnych konfiguracji o wysokiej dostępności na jednym hoście i na tym samym porcie można zarejestrować więcej niż jeden serwer.
W przeciwnym razie nie należy przypisywać numeru portu do żadnego innego serwera na tym samym hoście.
Serwer zapasowy — serwer, z którym aplikacja kliencka kontaktuje się, gdy następuje przerwanie połączenia z serwerem podstawowym. Serwer zapasowy może być skojarzony tylko z jednym serwerem podstawowym. Z serwerem zapasowym należy używać takiego samego szablonu aplikacji, jak z serwerem podstawowym. Serwery muszą być skojarzone z tym samym kontem użytkownika.
Ważne
Gdy aplikacja zostaje wyznaczona jako serwer zapasowy dla innego serwera, połączenia, dzierżawcy i przełączniki (w przypadku aplikacje T-Server) są automatycznie zmieniane, aby zachować zgodność z odpowiednimi wartościami serwera podstawowego. Tak długo, jak aplikacja jest skojarzona z serwerem podstawowym, jej połączenia są traktowane jako tylko do odczytu. Są zmieniane tylko w przypadku zastosowania zmian do połączeń serwera podstawowego.
Typ nadmiarowości — typ nadmiarowości, z jakim jest uruchamiana aplikacja.
Limit czasu — wyrażony w sekundach czas, przez jaki aplikacja kliencka czeka między kolejnymi próbami ponownego nawiązania połączenia po utracie połączenia z serwerem.
Próby — liczba prób ponownego nawiązania połączenia z serwerem przed próbą nawiązania połączenia z serwerem
zapasowym. Ta wartość musi być równa co najmniej 1. Ta właściwość jest używana tylko wtedy, gdy dla tego serwera określono serwer zapasowy.
Ważne
Ustawienie tego parametru na wartość inną niż 1 może nie mieć wpływu na aplikacje pewnych typów.
Zaloguj jako SYSTEM — jeśli to pole jest zaznaczone, informuje, że ta aplikacja loguje się do składnika Configuration Server przy użyciu konta SYSTEM.
Zaloguj jako konto — określa konto, którego musi używać aplikacja podczas logowania do składnika Configuration Server. Jeśli pole Zaloguj jako SYSTEM jest zaznaczone, to pole jest wyłączone. W przypadku aplikacji typu Serwer konfiguracji wartość tego pola zmienia się na wartość domyślną Environment\default.
Ważne
W przypadku konfigurowania serwera proxy Configuration Server firma Genesys zdecydowanie zaleca, aby używać wartości domyślnej
(Environment\default).
Certyfikat — wartość certyfikatu zabezpieczeń. W systemie Windows wartość certyfikatu można wybrać z listy zainstalowanych certyfikatów. W systemie UNIX należy wprowadzić pełną ścieżkę do pliku <serial_#>_<nazwa_hosta>_cert.pem.
Opis certyfikatu — opcjonalny opis certyfikatu.
Klucz certyfikatu — pełna ścieżka do pliku <serial_#>_<nazwa_hosta>_priv_key.pem zawierającego klucz certyfikatu zabezpieczeń. To pole jest używane tylko wtedy, gdy w systemie UNIX jest używana aplikacja Genesys Security. W przeciwnym razie to pole jest puste.
Zaufany urząd certyfikatów — pełna ścieżka do pliku ca_cert.pem w urzędzie certyfikacji, który wystawił domyślny certyfikat zabezpieczeń. To pole jest używane tylko wtedy, gdy w systemie UNIX jest używana aplikacja Genesys Security. W przeciwnym razie to pole jest puste.
Na karcie Połączenia znajduje się lista połączeń, które bieżąca aplikacja ustanawia z innymi aplikacjami. Kliknij przycisk Dodaj, aby dodać połączenie.
W oknie podręcznym wyświetlonym na ekranie wprowadź następujące informacje:
Serwer — aplikacja serwerowa, z którą łączy się ta aplikacja jako klient w momencie uruchomienia.
Identyfikator portu — port serwera, z którym łączy się aplikacja. W przypadku zamiaru używania bezpiecznego połączenia należy wybrać bezpieczny port.
Protokół połączenia — nazwa protokołu kontroli połączenia.
Ważne
Ustawia protokół ADDP między składnikiem Local Control Agent (lokalny agent kontroli) a składnikiem Solution Control Server (serwer kontroli rozwiązania) na karcie Opcje obiektu Host.
Lokalny limit czasu — ta wartość jest wymagana tylko wtedy, gdy jako Protokół połączenia skonfigurowano addp. Ta wartość określa wyrażony w sekundach interwał sondowania pulsu po stronie klienta. Informuje, jak często aplikacja kliencka wysyła sygnały sondowania do aplikacji serwerowej. Aby włączyć tę funkcję, jako wartość należy podać liczbę całkowitą.
Ostrzeżenie
Aby uniknąć fałszywych stanów rozłączenia, które mogą być powodowane opóźnieniami w sieci, firma Genesys zaleca, aby wartości limitów czasu ADDP były większe niż 10 sekund.
Zdalny limit czasu — ta wartość jest wymagana tylko wtedy, gdy jako Protokół połączenia skonfigurowano addp. Określa ona wyrażony w sekundach interwał sondowania pulsu po stronie serwera. Informuje, jak często aplikacja serwerowa wysyła sygnały sondowania do aplikacji klienckiej. Aby włączyć tę funkcję, jako wartość należy podać liczbę całkowitą.
Ostrzeżenie
Aby uniknąć fałszywych stanów rozłączenia, które mogą być powodowane opóźnieniami w sieci, firma Genesys zaleca, aby wartości limitów czasu ADDP były większe niż 10 sekund.
Tryb śledzenia — tryb śledzenia połączenia używany między serwerem i jego klientami.
Śledzenie jest wyłączone — to pole należy zaznaczyć, gdy ani klient, ani aplikacja serwerowa nie mają zapisywać w swoich dziennikach komunikatów dotyczących protokołu ADDP.
Śledzenie po stronie klienta — to pole należy zaznaczyć, aby aplikacja kliencka zapisywała w swoich dziennikach komunikaty dotyczące protokołu ADDP.
Śledzenie po stronie serwera — to pole należy zaznaczyć, aby aplikacja serwerowa zapisywała w swoich dziennikach komunikaty dotyczące protokołu ADDP.
Śledzenie z obu stron — to pole należy zaznaczyć, aby aplikacja serwerowa i aplikacja kliencka zapisywały w swoich dziennikach komunikaty dotyczące protokołu ADDP.
Tryb połączenia — określa, czy port jest zabezpieczony przez aplikację Genesys Security przy użyciu protokołu TLS. Jeśli klient nie korzysta z aplikacji Genesys Security, to pole jest wyłączone.
Parametry protokołu transportu — dowolny tekst, zwykle pary klucz=wartość, oddzielone średnikami (;). Ta właściwość jest specyficzna dla aplikacji. Aby określić, jakie wartości należy wprowadzić w tym polu, jeśli w ogóle, należy zapoznać się z dokumentacją konkretnej aplikacji.
Parametry aplikacji — dowolny tekst, zwykle pary klucz=wartość, oddzielone średnikami (;). Ta właściwość jest specyficzna dla aplikacji. Aby określić, jakie wartości należy wprowadzić w tym polu, jeśli w ogóle, należy zapoznać się z dokumentacją konkretnej aplikacji.
Kliknij przycisk Zastosuj, aby zapisać informacje na karcie Połączenia.
Na liście Porty znajduje się lista portów komunikacyjnych używanych przez klientów aplikacji do łączenia się z serwerem. W celu obsługi różnych konfiguracji o wysokiej dostępności na jednym hoście i na tym samym porcie można zarejestrować więcej niż jeden serwer. W przeciwnym razie nie należy przypisywać numeru portu do żadnego innego serwera na tym samym hoście. Kliknij przycisk Dodaj, aby dodać połączenie.
W oknie podręcznym wyświetlonym na ekranie wprowadź następujące informacje:
Identyfikator portu — identyfikator portu.
Port komunikacyjny — port skojarzony z podanym identyfikatorem portu.
Protokół połączenia — protokół używany przez połączenie.
Synchronizacja HA — gdy to pole jest zaznaczone, serwer zapasowy używa tego portu do łączenia się z serwerem podstawowym.
Tryb nasłuchiwania — tryb nasłuchiwania skonfigurowany dla tego portu.
Certyfikat— wartość certyfikatu zabezpieczeń. W systemie Windows wartość certyfikatu można wybrać z listy zainstalowanych certyfikatów. W systemie UNIX należy wprowadzić pełną ścieżkę do pliku <serial_#>_<nazwa_hosta>_cert.pem.
Opis — opcjonalny opis certyfikatu.
Klucz certyfikatu — pełna ścieżka do pliku <serial_#>_<nazwa_hosta>_priv_key.pem zawierającego klucz certyfikatu zabezpieczeń. To pole jest używane tylko wtedy, gdy w systemie UNIX jest używana aplikacja Genesys Security. W przeciwnym razie to pole jest puste.
Zaufany urząd certyfikatów — pełna ścieżka do pliku ca_cert.pem w urzędzie certyfikacji, który wystawił domyślny certyfikat zabezpieczeń. To pole jest używane tylko wtedy, gdy w systemie UNIX jest używana aplikacja Genesys Security. W przeciwnym razie to pole jest puste.
Parametry transportu — dowolny tekst, zwykle pary kluczowych=wartości, oddzielone średnikami (;). Ta właściwość jest specyficzna dla aplikacji. Aby określić, jakie wartości należy wprowadzić w tym polu, jeśli w ogóle, należy zapoznać się z dokumentacją konkretnej aplikacji.
Parametry aplikacji — dowolny tekst, zwykle pary klucz=wartość, oddzielone średnikami (;). Ta właściwość jest specyficzna dla aplikacji. Aby określić, jakie wartości należy wprowadzić w tym polu, jeśli w ogóle, należy zapoznać się z dokumentacją konkretnej aplikacji.
Kliknij przycisk Zastosuj, aby zapisać informacje na karcie Porty.
Karta Dzierżawcy ma zastosowanie tylko w środowisku z wieloma dzierżawcami. Określa listę dzierżawców, których obsługuje aplikacja. Informacje podane na tej liście nie ograniczają uprawnień dostępu aplikacji demonów względem danych konfiguracji. Kliknij przycisk Dodaj, aby dodać dzierżawcę do obiektu Aplikacja.
Ważne
W przypadku aplikacji typu T-Server i proxy wysokiej dostępności właściwość Dzierżawca nie jest wyświetlana. Aplikacja T-Server może obsługiwać tylko jednego dzierżawcę, który jest określony przez właściwości Ogólne. Składnik Proxy HA obsługuje takiego samego dzierżawcę, jak odpowiadający jej składnik T-Server. Dzierżawca ten również jest określony przez właściwości Ogólne.
Z listy Aplikacje wybierz co najmniej jedną aplikacje.
Kliknij przycisk Więcej, aby wybrać pozycję Skonfiguruj rejestrowanie.
W oknie Konfiguracja rejestrowania ustaw następujące opcje:
Aplikacja wybrana z listy Aplikacje pojawi się w sekcji Aplikacje. Zaznaczając i odznaczając aplikacje, można zdecydować, które z nich zostaną uwzględnione w tej procedurze.
W sekcji Poziom rejestrowania wybierz jedną z następujących opcji:
Wszystko — są rejestrowane wszystkie zdarzenia na poziomach Śledzenie, Interakcja i Standardowy.
Śledzenie — w dziennikach są rejestrowane wszystkie zdarzenia na poziomach Śledzenie, Interakcja i Standardowy. To ustawienie może niekorzystnie wpłynąć na wydajność aplikacji. Ten poziom należy ustawić tylko w przypadku testowania nowych funkcji lub scenariuszy interakcji.
Interakcja — w dziennikach są rejestrowane wszystkie zdarzenia na poziomach Interakcja i Standardowy. Ten poziom należy ustawić tylko w przypadku testowania zdarzeń konkretnej interakcji.
Ważne
Wpisy poziomu Interakcja zawierają atrybut ID interakcji, który ułatwia szukanie w dziennikach zdarzeń wpisów generowanych przez różne aplikacje, ale dotyczących tej samej interakcji.
Ostrzeżenie
W przypadku używania poziomu Interakcja w sieci jest generowanych więcej zdarzeń rejestrowania, co może niekorzystnie wpływać na wydajność systemu DBMS, serwerów komunikatów oraz składników obsługujących interakcje.
Standardowy — firma Genesys zaleca włączenie tego poziomu rejestrowania na stałe w przypadku korzystania z rozwiązań w zwykłym trybie produkcyjnym. Na tym poziomie są raportowane tylko zdarzenia dotyczące poważnych problemów oraz normalne działanie rozwiązań obsługowych.
Zdarzenie jest raportowane na poziomie Standardowy, jeśli spełnia następujące kryteria:
Informuje o próbie wykonania dowolnej nieudanej operacji zewnętrznej
Informuje, że powiodła się ostatnia próba wykonania operacji zewnętrznej, która wcześniej zakończyła się niepowodzeniem
Informuje o wykryciu warunku, który ma niekorzystny wpływ na operacje, faktyczny lub oczekiwany
Informuje, że poprzednio wykryty warunek o niekorzystnym wpływie na operacje już nie występuje
Informuje o jakimkolwiek naruszeniu bezpieczeństwa
Informuje o wymianie danych wysokiego poziomu, której nie można rozpoznać lub która nie przebiega zgodnie z oczekiwaną sekwencją logiczną
Informuje o niemożliwości przetworzenia zewnętrznego żądania
Informuje o pomyślnym zakończeniu logicznego kroku procesu inicjowania
Informuje o przejściu aplikacji z jednego trybu działania do innego
Informuje, że wartość parametru skojarzonego z konfigurowalną wartością graniczną przekroczyła tę wartość
Informuje, że wartość parametru skojarzonego z wartością graniczną, która wcześniej przekroczyła tę wartość, wróciła do normalnego zakresu
Brak — rejestrowanie nie jest wykonywane.
W sekcji Regulacje danych wyjściowych dziennika można dostosować poziom rejestrowania dla następujących typów danych wyjściowych: Sieciowy serwer rejestrowania, Zwykły plik tekstowy i Konsola.
Wykonaj jedno z następujących działań:
W przypadku wybrania w poprzednim kroku opcji Sieciowy serwer rejestrowania przejdź do sekcji Serwer komunikatów i wybierz serwer, który ma odbierać dzienniki.
W przypadku wybrania w poprzednim kroku opcji Zwykły plik tekstowy przejdź do sekcji Nazwa pliku i określ nazwę pliku dziennika, w którym mają być rejestrowane wpisy. Można także określić następujące opcje:
Segmentuj — jeśli to pole jest zaznaczone, plik dziennika jest segmentowany na fragmenty o rozmiarze zdefiniowanym w polu Rozmiar segmentu (MB).
Rozmiar segmentu (MB) — jeśli jest zaznaczone pole Segmentuj, w tym polu można określić wyrażony w megabajtach rozmiar segmentów pliku dziennika.
Usuwanie segmentów — jeśli to pole jest zaznaczone, segmenty są usuwane po osiągnięciu maksymalnej liczby segmentów zdefiniowanej w polu Maksymalnie segmentów.
Maksymalnie segmentów — jeśli pole Usuwanie segmentów jest zaznaczone, tutaj można określić maksymalną liczbę segmentów, po której rozpoczyna się usuwanie segmentów.